Gaia & Eron
| Roepnaam: | Gaia |
| Geslacht: | teef |
| Ras: | Ierse Wolfshond |
| Geboortedatum: | 03-06-2015 |
| Stamboomnaam: | Love Me I’m Irish V. Królewna Smieszka |
| Gezondheidstesten: | Embark DNA test (Embark Gaia) , hart screening (0 punten) |
| Roepnaam: | Eron |
| Geslacht: | reu |
| Ras: | Oudduitse herder |
| Geboortedatum: | 22-02-2009 |
| Stamboomnaam: | Eron of Heartland |
| Gezondheidstesten: | HD (A), ED (vrij), Pennhip (links 0,31, rechts 0,30), DM (van Haeringen, normaal/vrij) |
de pups....
Amber (teef)
Amber is een gevoelige hond. Typetje grote bek, klein hartje. Ik noem haar regelmatig mijn zichtjager 2.0 maar scheld haar ook regelmatig uit voor herder. Vanuit haar onzekerheid kan ze andere honden vanaf een afstand nogal heftig benaderen, eenmaal in het contact is ze rustig en loopt ze meestal vrij snel weer door. Ze speelt niet met vreemde honden maar wel met haar hondenvriendin Faye en met haar moeder Gaia, vaak heel luidruchtig. Ze heeft een enorme jachtdrive. Ze scant haar omgeving continue en het liefst is ze aan het rennen, rennen, rennen. Ze is ongelooflijk snel, volgens mij zou ze geen slecht figuur slaan op de coursing baan. Maar om haar effectief te leren jagen lijkt mij niet zo’n goed plan. Ze is erg gevoelig voor prikkels en grijpt ze graag aan om te... rennen! En blaffen. Binnen is ze de rust zelve. Ze is ontzettend geduldig met de rest van de roedel die naast Faye bestaat uit zes kleine relschoppers.
Langere tijd hadden we wat moeite om haar na het laatste avondrondje binnen en op haar slaapplek bij de rest te krijgen. Na wat uit te proberen kwamen we erachter dat ze het liefst alleen slaapt ’s nachts. Waarschijnlijk voelt ze zelf instinctief aan dat ze die rust nodig heeft na een dag vol prikkels. Ze is enorm lief voor mensen, er zit echt geen greintje kwaad in. Ik sluit echter niet uit dat ze waaks zou reageren op onraad. Geen hond voor een onervaren eigenaar maar we houden zielsveel van haar!
Doris (teef)
Doris is meer Wolfshond dan herder volgens haar baasje. Ook zij heeft behoorlijk wat jachtdrift. Dit schrijft haar baasje: Jachtdrift? Zij is er voor geboren! Ze gaat achter alles wat beweegt. Zelfs kleinere honden die er angstig op een vlucht zetten. Dit kan weleens vervelend uitpakken voor de eigenaar. Eenmaal ingehaald is het spel dan wel voorbij want zij zal nooit voor de “kill” gaan. Dit is wel heel anders wat wild betreft. Dan gaat ze wel voor de “kill”. Ze is dan ook zeer doof als ik haar terug roep en holt er achteraan als een bezetenen tot ze haar prooi kwijt is. Helaas wordt ze alleen maar slimmer en sterker.
Verder geven ze aan dat ze behoorlijk gefixeerd is op eten en graag graaft. Ze heeft ook behoorlijk wat gesloopt in haar jonge jaren. Ze heeft vorig jaar een paar weken bij ons (de fokker) gelogeerd en kon goed opschieten met de rest van onze honden, groot én klein. Ze is sociaal naar mensen en kinderen. Ze is een gevoelige hond, dus boos worden werkt avenrechts. Ze luistert goed naar commando’s en speelt op zijn tijd wel met andere honden, als haar roedelgenoot Wolff het toestaat.
Flynn (reu)
Dit schrijft zijn eigenaresse over hem in mei 2019:
Flynn is op het moment dat ik dit schrijf 8 maanden oud en echt aan het puberen, wij hebben ons huis en tuin inmiddels na meerder pups al aardig puppieproof gemaakt, toch weet Flynn daar weer veranderingen in aan te brengen, zo zijn er in de tuin gaten ontstaan op plekken waar nog geen hond eerder aan gedacht heeft.
Om toch iets op de vensterbank in de hondenkamer te hebben staan hebben we daar voor lege sierblikken gekozen want dat is toch niet aantrekkelijk om op te kluiven, nou dan ken je Flynn nog niet, hij weet ze in andere modellen te kneden en te perforeren.
De tot de rand gevulde speelgoedbak is inmiddels bijna leeg, er rest nog een paar onverwoestbare speeltjes.
In het bos of duinen heeft hij zo nu en dan zijn gekke buien, is dan oostindisch doof en wil dan wel eens een hardloper laten schrikken met gekke sprongen en een zware blaf.
Ja dat puberen houdt je scherp, hoort erbij en gaat weer over.
Hij vindt zelf dat hij Queenie, onze kruising Mechelaar, moet tegenhouden als ze ergens achteraan wil gaan of als ze met niet zulke goede bedoelingen op een andere hond af gaat grijpt hij haar en houdt haar vast totdat ik haar van hem over kan nemen en aanlijnen, als ze in de tuin te fanatiek blaft naar iets wat langs komt drijft hij haar daar van weg en samen met mij sturen we haar naar binnen. Perfecte samenwerking zonder hem dat bewust geleerd te hebben. Uiteraard proberen we deze situaties te voorkomen zodat hij gewoon zijn eigen ding kan doen in plaats van constant op Queenie te letten. Zijn eigen ding doen is op zijn gemak en met iets terughoudendheid vreemde honden benaderen, even snuffelen en weer gewoon verder wandelen met ons. Als hij één van zijn vrienden of zijn zus ziet gaat het er wel wat ruig aan toe, dan moet er even wild gespeeld en gerend worden, dat is altijd weer een feestje waarna hij weer gewoon met ons verder loopt. Hij is geen wegloper en tot nu toe geen jager, we zijn nog maar één keer een ree tegengekomen waar hij alleen maar nieuwsgierig op reageerde, hij draafde naar de plek waar de ree het pad overstak om te ruiken maar bleef op het pad en ging gelukkig niet achter de ree aan. Thuis is Flynn een grote knuffel maar ook een lompe buffel. Buffel is ook zijn bijnaam geworden, of boefel, kruising van een buffel met een ondeugend boefje. Hij kan soms wel dramatisch doen, bijvoorbeeld als één van ons met Queenie gaat fietsen, niet altijd maar soms is hij dan een paar minuten overdreven aan het janken tot loeien toe. Ook als we even weg zijn geweest, al is het 5 minuten kan hij dramatisch doen alsof we een week weggeweest zijn, hij pakt daarbij dan ook je hand, en zo’n bek met tanden is niet echt aangenaam voor je hand. Nog zo’n gekke gewoonte van hem is de grootste kiezelstenen uit het grind pakken en ergens neerleggen, zo vinden we overal, binnen en buiten kiezelstenen. Het is al een heel verhaal geworden terwijl ik dacht dat ik niet meer te melden had dan dat het gewoon een lekker jong is, want dat is hij, met een zacht karakter, sociaal naar mensen, honden en katten, ook wel gevoelig, een duidelijke “nee” is vaak al genoeg om hem te laten stoppen met iets wat wij niet willen, en een echt maatje. Wat hij nou precies van de herder of van de Ierse Wolfshond heeft maakt mij eigenlijk niets uit, de combinatie heeft er in Flynn’s geval voor gezorgd dat hij een geweldige leuke hond is met een leuk karakter.
update maart 2021:
2,5 jaar is Flynn alweer, wat vliegt de tijd als je plezier hebt. Flynn is inmiddels een volwassen kerel, slopen is al lang verleden tijd.
Ik zocht de karaktereigenschappen van de Duitse herder op en daarin herken ik de volgende punten in Flynn: Waaks en beschermend, aanhankelijk en gevoelig voor stem.
En dan die van de Ierse Wolfshond: Gemoedelijk en vriendelijk, trouw aan zijn baas, aanhankelijk maar niet slaafs. Flynn is soms een beetje gereserveerd naar vreemde mensen, kent hij ze eenmaal dan zou hij het liefst even bij ze op schoot willen kruipen, krijgt hij geen aandacht van ze dan kan hij jankend en loeiend de aandacht proberen te krijgen. Vreemde honden vindt hij niet zo interessant, kleine hondjes zijn zeker de moeite niet waard, grotere intacte reuen kan nog wel eens fout gaan dus dat proberen we te vermijden.
Schreef ik toen hij 8 maanden oud was dat hij geen jager was, inmiddels hebben we ervaren dat hij wel jachtinstinct heeft, gelukkig wil hij ons ook in het oog houden en zijn we hem niet echt kwijt geweest tijdens het jagen, maar na die ene keer doen we er alles aan om het te voorkomen, in het bos waar reeën zijn blijft hij aan de lange (10 mtr.) lijn, soms ruikt hij ze en dan kan hij hysterisch gillen.
Flynn is een rustige hond die zijn roedel/gezin heel belangrijk vindt, eigenlijk moeten we volgens hem allemaal bij elkaar blijven, inmiddels heeft hij wel geleerd dat we soms ook even uit elkaar gaan en altijd weer bij elkaar komen, en wat kan hij blij zijn als we weer bij elkaar zijn. Hij is meestal in je buurt, ga je naar een andere ruimte dan gaat hij vaak ongemerkt mee om weer in je buurt te gaan liggen. Hij is een heerlijke hond om mee op pad te gaan, fietsen, hardlopen, wandelen, in de auto, maakt niet uit waar we heen gaan, gewoon een heerlijk maatje, en ’s avonds op de bank met zijn kop op je schoot. Al met al een maatje, gevoelig, soms wat hysterisch, trouw en lief.
Hunter (teef)
Dit schrijft haar eigenaresse over haar mei 2019:
Even een update van het oudste pup-teefje van Gaia. 6 mei 2019 Een half jaar hebben we Hunter nu, het lijkt wel of we haar altijd gehad hebben, zonder haar is ons gezinnetje niet compleet. Ze is ons kindje. Pupje is ze inmiddels niet meer, nu echt een pubertje van 8 maand oud. We wegen haar nu iedere maand en met haar 41 kilo en 72 cm schofthoogte inmiddels geen schoothondje meer, al heeft ze dan zelf niet altijd door. Tijdens ons eten, wil ze met regelmaat een speeltje van haar op mijn schoor leggen, maar de onderkant van de tafel is haar schoft hoogte dus moet ze toch flink proppen om dat voor elkaar te krijgen. Maar het lukt hoor, ze is een echt doorzettertje! Gelukkig heeft ze een hard hoofd....
Met het socialiseren zijn we stug doorgegaan, wat vanmiddag niet zo handig bleek, het weegmoment bij de dierenarts. Dát was natuurlijk geen probleem, maar 2 andere honden (die daar zaten te bibberen) vonden haar maar een druk typetje; je wilt toch niet spélen bij de dierenarts!
Ik had nog gedacht na de laatste keer daar, als ze maar geen trauma heeft, maar duidelijk niet.
Wat is er gebeurd? Mijn broer was met zijn hond naar mijn werk gekomen (ja, Hunter gaat alle dagen mee) zodat ze lekker konden ravotten in de tuin. Helaas, binnen de 5 minuten scheurde Hunter over een scherpe rand en kwam piepend naar mij toe. Na 2 koekjes was het over en leek er niks aan de hand (poot). Toen pas op de stoep zag ik het bloed.... Afijn, verband erom en naar de dierenarts, alwaar ze bleek een flinke “schijf” van haar voetzooltje af had en een gat tussen de tenen. Daar moest een hechting in dus onder narcose. Tot die tijd ben ik erbij geweest om haar te troosten en in bedwang te houden (wat totaal niet nodig was want ze vond alles prima, lekker gekriebel....), toen de dierenarts naald en draad tevoorschijn toverde, vond ik het tijd om daar maar even op de grond te gaan liggen (ik ging dus bijna van mijn stokje)..... Alles natuurlijk goed gegaan en na een dag of 10 hechting eruit ook geen kik, ze moest nog wel een aantal extra dagen in het verband voor het voet zooltje, maar toen dat ook over was, mocht ze weer heerlijk los ravotten in de tuin, wat had ze dát gemist! Als je als pup je ei niet kwijt kan, kun je best klierig worden hoor! Met 1e paasdag is ze een dagje mee geweest naar haar zusjes en broer, en na nog even “na-gespeeld” te hebben, heeft de de hele avond voor pampus gelegen, lekker rustig hoor. Ik heb er geen spijt van gekregen haar “uitgeleend” te hebben (oke, na enig aandringen, loslaten is ook een dingetje hé)! 2e paasdag was het weer raak hoor, mijn broer kwam met zijn hond om lekker te spelen met Hunter (hé, ik heb een déjavu) en tijdens het spel (gelukkig dit keer na enkele uren) kreeg Hunter een hap in haar poot, piepte een keer en was daarna toch wat rustiger, maar wel bijna een week toch wat mank gelopen, waarschijnlijk net in een spiertje gebeten. Ik heb dat maar niet tegen mijn broer gezegd, dan durft hij straks niet meer langs te komen.... Met de kat spelen gaat gelukkig iets rustiger, als Hunter te wild doet, krijgt ze een krabbel (met ingetrokken nagels... ) van de kat. 4 kilo is hier de baas boven de ruim 40 kilo! Om Hunter een goede spier opbouw te krijgen (en natuurlijk dingen samen doen en dat ze lekker haar energie kwijt kan en hopelijk ook iets van die vlijmscherpe nagels afkomt) is ons aangeraden kleine stukjes te fietsen. Les 1 (baas en hond lopen naast de fiets) en les 2 (baasje op de fiets en Hunter zachtjes ernaast) heeft ze al gehad op eigen terrein en (zoals álle nieuwe dingen) vindt ze het prachtig! Nog wel een paar lesjes op eigen terrein oefenen voordat ze op de weg mag!
update maart 2021:
Goedendag lezers, er is mij gevraagd een stukje over mezelf te vertellen, welnu, dat doe ik graag, ik sta graag in het middelpunt van belangstelling! Ik ben Hunter, geboren op 6 september 2018, samen met 1 broer en 2 zusjes. Het mag duidelijk zijn dat ik verreweg de mooiste van het nest ben, maar dit zullen mijn nestgenootjes vast niet beamen. Mijn moeder –een Ierse Wolfshond- en mijn vader – een Oud Duitse Herder- hebben meegedaan aan dit outcross programma om een gezondere hond te krijgen om zo later weer terug te kunnen keren naar een Ierse Wolfshond. In ons geval denk ik ook richting Oud Duitse Herder te kunnen gaan, maar dit is weer een verhaal op zich! Nu weer snel terug naar mezelf! Mijn karakter is denk ik wel jaloers makend, ik ben dol op andere mensen en dieren, ik wil ook overal mee spelen, helaas voor mijn huisgenoot (een kat) soms iets te lomp, maar mijn vrouwtje houdt me best goed in de gaten hoor! Kleine honden die ik bv in het bos tegenkom gaat ook prima hoor, al denken hun baasjes vaak eerst even van niet (kwestie van formaat) Kan ik me ook iets van voorstellen, met mijn 72 cm en bijna 50 kilo ben ik best wel imposant! In het bos loop ik vaak los, kan ik lekker rennen. Maar ook weer grote stukken waar het niet kan ivm broedseizoen, maar dan loop ik keurig aan de lijn. Ik zal niet weglopen hoor, maar als er een haas of ree vlak voor mijn neus dúrft over te steken, ja, wie ben ik dan om er niet achteraan te gaan. Maar een klein stukje hoor, want dan hoor ik al een boos geroep dat ik terug moet komen en dat doe ik dan ook. Altijd lief zijn voor de hand die je koekjes geeft hé…. Ook langs een weg waar fietsers, auto’s en andere wandelaars komen, moet ik aan de lijn, nou ja, geen probleem! Als ik in de tuin die zelfde fietsers of wandelaars zie, blaf ik wel even hoor, ik moet toch laten zien dat dit MIJN tuin is! Maar als ze willen spelen, zijn ze welkom! Alleen thuis zijn is voor mij geen probleem, al komt dit niet vaak voor, ik mag altijd mee de auto in (heerlijk!) om met het vrouwtje mee naar haar werk te gaan. Als ze een half dagje naar het werk gaat, laat ze me thuis, daar ga ik lekker slapen. Ja, slápen, niet slópen. Dát doe ik niet, ik ben netjes opgevoed! Over dat opvoeden gesproken, daar is wel vroeg mee begonnen hoor, dit begon al toen ik nog bij mijn broer en zusjes woonde. Bij Barbara (mijn geboorte vrouwtje), die liet me al kennismaken met stofzuigen en andere huiselijke geluidjes, andere honden, paarden, schapen, koeien, katten en spelletjes in de tuin, daar was mijn huidige vrouwtje trouwens ook bij, erg leuk hoor, ze leek wel verliefd op mij (wat niet gek is natuurlijk), in ruil voor stukjes frikandel deed ik alles zonder vrees, door tunneltjes, over trappetjes enz. enz. En al die kusjes van het vrouwtje nam ik maar voor lief. Doet ze nog steeds trouwens….. Zindelijk maken heeft Barbara mij ook geleerd, dat was wel handig voor in het nieuwe huis, daar heb ik de 1 e week maar een páár foutjes gemaakt en dat was het alweer! Mijn “onderhoud”, daar heeft mijn vrouwtje weer mooi geluk mee, ik hoef niet geplukt te worden, gewoon 1 keer in de 1 á 2 weken kammen en ik zie er weer uit als een modelletje! Voor mijn 2 e verjaardag heeft Barbara speciaal voor mij een feestje georganiseerd en een fotografe laten komen. Die mocht natuurlijk ook alle andere gasten fotograferen (ze was er toch hé). Ik zal er wat foto’s van bij doen!
